Nederlanders hier? Dutch people here?

Post Reply New Topic

Ik ben geen Nederlander, maar ik leer nu het Nederlands, zodat ik deze mooie taal lezen kan. Juist nu lees ik Orwells Dierenboerderij. Daarna zou ik graag een roman van Bernlef lezen. Ik bekijk ook dvds over de Gouden Eeuw.

Leuk. Kun je je motivatie met ons delen? Ik bedoel, niet iedereen vindt Nederlands leuk of interessant; ik zelf ben absoluut geen Nederlandse nationalist en met Koningsdag of whatever gaat hier geen vlag uit, talen als Engels, Frans of Duits lijken me veel cooler.
Maar misschien heb jij een Nederlandse vriendin?

Als je trouwens klaar bent met Bernlef kun je beginnen met Erewhon, die schrijft sterke stukjes op dit forum over de waarheid en het leven

^ Thanks for your inquiry. I'll have to answer this in English (also, so the other forumites can understand). Lol, my girlfriend is English like me.

Basically, I'm a Germanic languages lover, who started with the Nordic languages over 20 years ago, and who has been working on German more recently, and even more recently, on Dutch. I just find Dutch a nice language and a pleasant counterpart to German (which also has many fine points). More the words and structure of Dutch, and the relative ease you can begin to learn it if you know German, than how it sounds, which is kind of harsh to my ears, I suppose.

I have several other reasons for learning to read Dutch, i.e. my study/personal interests. These are: De Gouden Eeuw, de Friese taal, Nedersaksisch, and on a more general level, some of the classics of Dutch literature. For example, re. the Golden Age, I want to really understand how this came about, what its main elements were and how it eventually disappeared. I find for example Dutch activities in the New World and Asia, very interesting. Also the Anglo-Dutch wars.
Re. Frisian, well this is hard to learn if you don't know Dutch. But even in Dutch, there aren't too many learning resources, I have found. It's also very interesting to compare Dutch with Frisian, just as it is to compare Dutch with German.
Finally, Dutch is an important language of the European Union with some 23 million speakers. It deserves to be better known than it is. Let other people learn Spanish or French or even Chinese, I like Dutch!

It seems to me many Netherlanders don't feel proud enough about their language, which is perhaps one reason why English is encroaching more and more, for example, in Dutch universities?

@ Catlover.
Bij het lezen van je reactie moest ik denken aan de savant Daniel Tammet.
Met het gemak dat het talen wonder Tammet binnen een mum van tijd zich een taal eigen maakt vind ik verbluffend.
Het Nederlands is voor mij als beelddenker al moeilijk genoeg. Wat niet betekent dat ik andere talen niet interessant vind, ik vind talen boeiend, het verwerken van taal in zijn algemeenheid gaat bij mij echter ontzettend traag.

"Bestaat de Horizon?"

Ik vind het prettig om te wandelen, liefst in een omgeving zonder grote mensenmassa's.
Tijdens het wandelen kijk ik waar ik loop, maar ik kijk ook naar de horizon.
Maar bestaat die horizon eigenlijk wel? Ja maar natuurlijk bestaat de horizon, ik zie hem toch. Kijk daar eens in de verte wat een mooie prachtige horizon. Op het moment dat ik naar die horizon loop, zodat ik hem van dichtbij kan bekijken dan blijkt dat de horizon verdwenen is. Sterker nog, er heeft zich een totaal andere horizon gemanifesteerd. Met een regenboog precies het zelfde, als ik naar het plekje wel gaan waar ik denk dat de regenboog de aarde raakt dan blijkt plots dat er geen regenboog blijkt te zijn. Zo op een afstand bestaat eigenlijk alles wel voor mijn gevoel, maar hoe dichter ik bij die werkelijkheid van het bestaan kom hoe vager dat ie word, om uiteindelijk in miljarden stukjes uiteen te vallen. En die miljarden stukjes vormen weer en nieuwe illusie van werkelijkheid. Wandel ik in gebied met water dan zie ik soms een dubbele horizon. Voor mijn gevoel is de spiegeling van die horizon in het water een illusie, maar als ik er wat dieper over nadenk dan is die spiegeling in het water van de horizon net zoveel een illusie als de horizon waar ie van afkomstig is. Beide horizons bestaan enkel en alleen in mijn hoofd. In de filosofie in zijn algemeenheid proef ik het verschuiven van de horizon ook. Ik wil iets oplossen, en op het moment dat ik het denk opgelost te hebben komen er uit alle hoeken van mijn schedel internet achtige vragende popups tevoorschijn.

"First there is a mountain, than there is no mountain, then there is" Aldus de folkzanger Donovan.

Over horizon, leuk thema:
Quote van Sein und Zeit, Heidegger, aan het begin van dat boek, waar hij zegt dat hij eigenlijk op zoek gaat naar een idee van het zijn, maar dat dit eigenlijk een idee is van een horizon:

Die Interpretation der Zeit als des möglichen Horizontes eines jeden Seinsverständnisses überhaupt ist ihr vorläufiges Ziel.

(SuZ, pag. 2)

In latere publicaties zou hij proberen ook iets van het "behind the horizon" proberen te benaderen, al betreedt je je dan natuurlijk op glad ijs. Toen kreeg hij ook een emmer kritiek over zich heen.

Voor Catlover75: boekentip Nederlands, tenminste wat ik leuk vond: Simon Vestdijk, "Terug tot Ina Damman". Vestdijk is de Nederlandse Proust. Bernlef is leuk om de barbecue mee aan te stoken

Thanks for your responses, chaps. Haha, it's certainly flattering to be evenly mildly compared with this savant you mention, but I have to apply myself quite hard to my language learning. Most of what I wrote to you in Dutch I was able to pattern-generate from German ("Ich bin kein Niederländer, aber..."). I'm only learning to read Dutch, so my writing skills are modest.

@Grischa: thanks for the book tip! I will look into this, though a Proust-knockoff may be too difficult for me. It has to be said, though, that they like Bernlef here:

https://www.hebban.nl/Search?q=Hersensc ... J.+Bernlef

That's the next book on my list, after Dierenboerderij. After that, Het Achterhuis, and then Het huis van de moskee (this was "zelfs gekozen tot tweede beste Nederlandse roman aller tijden").

Good evening, and I shall follow your discussions in Dutch with some interest.

Een zon aan de horizon maakt het allemaal nog wonderbaarlijker Grischa.
Ik heb tientallen jaren gedacht dat datgene wat ik zie dat dat dan ook werkelijk is.
Maar dat is niet zo. De reistijd van het zonlicht doet er ongeveer 8 minuten en 30 seconde over om mijn oog te berijken. Dit betekend dat op het moment dat ik denk dat de zon aan de horizon staat dat ie in werkelijkheid al onder is. De fotonen verspreidende zon houd mij gewoon voor het lapje. Ik vind het wel magisch

Niets is wat het lijkt, en zelfs dat niet. Aldus een bekent citaat van iemand waar ik nu niet op kan komen.

“Maar wat de één vlug noemt is voor de ander normaal; tijd is een betrekkelijk iets.”
― Marten Toonder, Mijn eigen eenzame weg




“We zullen zien', hernam de ander droogjes. Hij stak zijn paraplu omhoog en op dit gebaar traden vanachter de pilaren een paar gespierde figuren te voorschijn. Ze droegen leren jasjes en vechtpetten, en ook overigens zagen ze er uit als strijders voor een mooi ideaal.”
― Marten Toonder, Had ik maar beter geluisterd

Het onderstaande "Als je begrijpt wat ik bedoel" vind ik ook een prachtige van Marten Toonder. Nouja prachtig, eigenlijk niet, want dit bekende citaat van loopt nogal eens als een rode draad door mijn bestaan. Ik begrijp anderen mensen niet altijd wat ze bedoelen, en omgekeerd precies het zelfde, andere begrijpen mij niet altijd wat ik bedoel.



"Het eentoerige schroef syndroom"

Dit syndroom bestaat al sinds mensenheugenis. Ik heb het in een metaforisch jasje gestoken.
Mogelijk ga ik het aan de hoge heren van de DSM aanbieden om als de nieuwe DSM-VI in 220 na Darwin uitkomt dat het eentoerige schroef syndroom kan worden opgenomen. De bewoording van dit syndroom moet puur in metaforisch oogpunt worden bekeken.

Er bestaan schroeven die je alleen maar ergens in kunt draaien, en niet meer uit kunt draaien. De kop van dit soort schroeven is dusdanig dat een schroevendraaier alleen maar grip heb als je de schroef erin draait, en er is geen grip als je in een later stadium de schroef weer uit wil draaien. Dit worden ook wel eens anti-inbraak schroeven genoemd, in het engels een one-way-screw.

Vanaf de geboorte van een homo sapien worden er al vrij snel eentoerige schroef in de geest gedraaid. Denk aan de taal die word opgeslagen, het bijbehoorde accent van die taal. Of iemand links dan wel rechtshandig gaat worden zie ik als een eentoerige schroef. Dit zijn eentoerige schroeven die in mijn ogen geen syndroom zijn. De schroeven die in een later stadium een last gaan worden voor de geest waar die schroef is ingedraaid bezie ik het wel als een syndroom.
Vaak begint dit syndroom als het geestelijke vlees waar de schroef word ingedraaid nog erg kneedbaar is. Dit is ook nog net de periode dat de schroef alle kanten op kan worden gedraaid, de kop van de schroef is dan ook nog niet eentoerig. Maar hoe verder de schroef word aangeschroefd hoe meer die schroef zich gaat omvormen tot en one-way-screw. Gaande weg de ontwikkeling komt er steeds een slag bij, en nog een slag, en nog een slag. Net zo lang tot de schroef een onlosmakelijke eenheid is geworden met de geest waar ie in zit. In feite is de schroef een schroef meer, maar is hij vlees geworden. Met geen mogelijkheid is er nog beweging in te komen.
Tijden veranderen, en soms verandert de tijdsgeest dat die vlees geworden schroef allerlei irritaties gaat veroorzaken voor de eigenaar van de vlees geworden schroef. Mentale leningheid is voor het ego niet meer mogelijk. Het is natuur prettig als een anti-inbraak schroef er voor zorgd dat er niets uit die geest gestolen kan worden, ook even flink de ramen opzetten om de geest eens flink laten luchten en nieuwe inzichten in te gaan is wenselijk. Maar ja, dat gaat nu eenmaal niet meer met die anti-inbraak schroeven. Wat vroeger als positief werd gezien is nu negatief. Het heeft iets weg van iemand die zijn eigen ruiten heeft ingegooid, er is geen weg terug meer.



Hoe dit syndroom te bestrijden laat ik liever aan psychologen over. Crusiaal lijkt me in ieders geval dat in een vroeg stadium behandeling start. Is de schroef vlees geworden dan lijkt het me een heidens karwei om de patiënt te genezen.

sommige psychologen zeggen dat als mensen boven bepaald niveau aan IQ en vooral EQ komen, ze flexibeler zijn, makkelijker perspectief of idee van een ander kunnen overnemen; dan krijg je een soort oplossing.
Als je kijkt tegenwoordig naar "me too" discussies of nu over de discriminatie, gaat steeds over hoe mensen over en weer aandacht vragen voor hun perspectief.

Helaas heb je nog groepen voor wie het te snel gaat en die zich bunkeren in holen of op het internet, hoe noem je dat, conspiracy theories en zo

even off-topic:
ik ben bezig wat in de literatuur te zoeken naar sociaal onhandige figuren, om daar iets van te maken; ik heb nu drie op lijstje staan, of eigenlijk vier:
1. Sonja Rostova uit Oorlog en Vrede
2. Varenka uit Anna Karenina
3. Nol en Trix uit Vestdijk, De koperen tuin

twee artikelen:
https://medium.com/@mauriceE/most-sad-l ... 0c8af8b888
https://medium.com/being-and-time/vestd ... cbf659d343

ik was daar vroeger niet zo bewust van, maar boeken zitten vol met figuren zoals hier op dit forum zitten;
als jullie er nog meer weten houd ik me aanbevolen, ik wil dit nog wat gaan uitwerken;

"Dont Think Too Much"

Ik vind het wel een steekhoudende wijsheid. Maar op het moment (zoals nu) dat ik ga "denken" hoe deze wijsheid te implementeren houd ik me al niet aan de wijsheid. Ik kan 1 liter Schotse Whisky zuipen, dan zal mijn denken best wel op een laag pitje komen te staan. An sich wel prettig, maar die Schotse Whisky beschadigd ook veel positieve dingen in mijn schedel die ik broodnodig heb als het weer wel aangenaam is om te "denken". Televisie kijken is op zich wel een bron om te stoppen met "autonoom te denken", het grote probleem met televisie kijken is dan andere mensen weer gaan bepalen wat ik ga "denken". En daar houd mijn "denken" niet van, dat TV kijken valt dus af. Dieren, en dan bedoel ik niet de diersoort der Homo Sapiens, en ook niet een mug, maar in het bijzonder vogels en honden zorgen er wel voor dat ik minder ga "denken". Het mooie van vogels en honden is dat ze het vaccuum van mijn "niet-denken" niet gaan opvullen/invullen wat ik volgens hun zou moeten gaan "denken"
Mr Bean, Andre van Duin, Laurel & Hardy passen ook wel in het rijtje van vogels en honden die mijn "denken" met rust laten.
In de avond wacht mijn quetiapine heel geduldig om mij in een staat van zwevend "niet-denken" te doen belanden, die heerlijke cloudless-mind. Op het moment dat ik niet meer denk, weet ik dan dat ik niet meer denk Dit lijkt me best wel lastig, want ik ben me alleen datgene bewust wat ik me bewust ben. Zolang mijn onderbewustzijn veel "denkt" zonder deze "denksignalen" door te sturen aan mijn bewustzijn heb ik er geen last van (ook geen profijt overigens)

"Dont Think Too Much" Een wijsheid waar ik eigenlijk niet teveel over moet denken kom ik het laatste half uurtje achter.

https://youtu.be/i9XUK0WIpto

don't think too much. . helemaal mee eens.
ik las laatst een stukje waarin stond dat filosofie eigenlijk een soort dagdromen voor volwassenen is. Ik ben er daarom meteen maar mee gestopt

In solitair opzicht zie ik weinig problemen met niet denken, het verstand op nul en de blik op oneindig.
In sociaal opzicht zie ik wel problemen met niet denken. En dat probleem is dat als je zelf niet denkt dat andere gaan bepalen wat je denkt, in groepsculturen zoals nationaliteiten zie ik dat. Die groepsdynamiek is soms zo sterk dat de niet-denkende mens alles voor zoete koek wijs kan worden gemaakt.
Ik voel me er wel prettig bij dat ik volgens de wetten van nationaliteiten/paspoorten een 'halfbloedje' ben volgens diezelfde groeperingen. Dat ik kop nog staart ben volgens de meute geeft me geestelijke vleugeltjes

Snelheid~Traagheid & temperatuur.

Bij koorts gaat het denken moeilijker/langzamer, in ieders geval stukken minder soepeltjes dan bij 37.5 graden. Koorts is een reactie op interne dingen van/in het lichaam.
Is er ook sprake van koorts als de temperatuur buiten het lichaam 40 graden is?
Het antwoord op die vraag is voor mij 'ja', mij huid en de daar onder gelegen aderen zie ik als een soort van heatpipes. In die heatpipes ( mijn aderen ) stroomt bloed en dat bloed stroomt alle kanten op. Ook de kant van mijn schedel, waar mijn geest woonachtig is. Warmte maakt materie doorgaans vloeibaar, voor mijn geest is het precies omgekeerd. Bij hitte word ik nog langzamer dan ik al ben, mijn normale langzame denken zie ik wel als iets positiefs, maar de traagheid bij hitte niet.

Wat ik me afvraag is het volgende.
Is die warme lucht een direct gevolg voor mijn verwarde denken
Of, bezorgd die warme lucht een schrikreactie op mijn rationele modus die beseft dat ie de controle verliest Met andere woorden, is het bewustzijn die zich bewust is van de hitte, of word het bewustzijn gedoofd door de hitte. Ik heb sterk het gevoel dat voor mij het eerste geld, de schrikreactie.

Vanaf komende woensdag is de voorspelling dat het kwik weer boven de 30 graden komt. Die 30 graden is in de schaduw, midden in de zon komt het al snel bij de koorts-zone van 40 graden of hoger.
Als ik in mijn solitaire-bubbel zit zit er ook traagheid in mijn denken bij hitte, maar in mijn solitaire-bubbel heb ik weinig tot geen angst om de controle kwijt te raken. Bij sociaal contact met mijn mede homosapiens is dat anders, bij de een overigens meer dan bij de ander. Bij voor mij onbetrouwbare figuren in combinatie met hitte, luid het credo: Wegwezen, zo snel mogelijk wegwezen voor dat de "Koppakking" kapot gaat.

Kattebelletje over geduld.

De laatste jaren bevind ik me in de luxe positie dat ik weinig in sociale verbanden leef.
In mijn solitaire-bubbel heb ik eigenlijk helemaal geen geduld nodig, in die bubbel is namelijk niet iets van tijd, elk moment is zoals het moment is. De momenten kunnen per definitie niet tegelijkertijd vallen, de wetten der fysica weerhouden dat. Ik vermoed dat onze verre voorouders zoals de Neanderthalers geen horloge, klokken of wekkers ter beschikking hadden. Mogelijk wel een zonnewijzer. Kweet ut nie zeker, maar ik denk dat de Neanderthaler meer geduld had zonder horloge, dan de heden daagse mens met klokje om zijn pols. We hoeven overigens helemaal niet zo ver terug in de tijd, in het land waar Samuel Butler over schreef waren horloges uit den boze. Je kon er zelfs gevangenisstraf voor krijgen als je wel een Rolex, Cartier of Seiko had. In de hedendaagse tijd zijn er heus wel situaties dat horloges handig en van levensbelang kunnen zijn, voor het psychisch welbevinden kunnen het echter ook enorme kwelgeesten zijn.

Ik heb ooit een stukje gelezen dat het echte tijdsbesef pas kwam ergens in de 17e of 18e eeuw, pas toen de horloges en klokken werden uitgevonden, en mensen die leerden gebruiken, kwam ook pas het tijdsbesef; gek of niet? In de Middeleeuwen hadden ze wel kerkklokken, maar dat was toch te rudimentair.
Het interessante aan dat artikel vond ik dat er ook in stond dat toen mensen eenmaal tijdsbesef ontwikkelden, niet alleen begrip van tijd, maar ook gevoel voor tijd, ze "ineens" beseften dat wat in al hun oude geschriften - inclusief de Heilige Schrift - over eeuwigheid stond, eigenlijk niet meer houdbaar bleek. Want betekent eeuwigheid niet ook: verveling? Dat is namelijk "gevoel voor tijd": teveel ervan = verveling.