Autism and metaphors

Post Reply New Topic

Can most autistic individuals understand metaphors, I'm write a letter to an autistic person I was involved with recently, would they understand this since they're literal, I'm assuming they would but I just want verify that would.

"I feel like you're like a custom Tiffanies ring amongst millions of cheap mall jewelry or a flawless natural diamond among millions of dull pebbles. I can take a dull pebble in the absence of a diamond and try to convince myself it's a diamond but it wouldn't make it a diamond. The dull pebble would lack the intensity and beauty of the diamond, similarly to how most lack that level of intensity and beauty of yourself. Even if I managed to find another diamond, it wouldn't be you. All diamonds are unique. The first perfect diamond I found is what all other diamonds would be compared to and the one I'm going to love the most"

We generally can understand most metaphors, we just have a harder time with it. I for one was able to understand what you wrote just fine, and it did help that it was actually closer to a simile because of the "similarly to how most lack that level of intensity and beauty of yourself" part.

Ok thanks man

I see a Pinball-Machine as a metaphor for my brain, and also a metaphor for the universe.
For those who understand the dutch language more explanation why i see it.


Een Flipperkast

Met wat mentale lenigheid zie ik in een flipperkast een treffende metafoor voor het universum, en als ik sterk inzoom is het ook een metafoor hoe mijn brein zichzelf ervaart. In de metafoor van het universum zie ik die stalen speelbal als mijn brein-geest. Het begint al met het inbrengen van die speelbal in het spel. Via de hendel die normaliter rechterkant zit word/werd ik in de dimensie van het universum-ruimte in geknald, ik had werkelijk helemaal niets in te brengen of ik nu wilde of niet om als wezentje met wat bewustzijn gelanceerd werd om vervolgens tot speelbal van alle andere elementen te fungeren. Mijn lancering moest ik ondergaan, en die gigantische decibels bij iedere keer dat ik op iets bots in het universum moet ik me ook laten welgevallen, en vergeet die lichtflitsen niet, het hele kleurenspectrum flitst me met een giga rotgang om de oren. Het lijkt in die flipperkast-universum wel een Tilburgse kermis. De naam zegt het eigenlijk al, FLIPperkast, het flippen in de flipperkast ben ik erg goed in. Er zit enige vorm van autonomie in de speelbal, die autonomie bevind zich overigens in het onderbewust van de speelbal. Dat beetje autonomie stelt me in staat om me schrap te zetten en de grootste klappen in het universum-flipperkast op te vangen.
De momenten dat ik door de flipperkast rol zonder te botsen of in bedwang gehouden te worden door andere wezentjes-elementen van het universum voel ik me het prettigste. Dat zijn de momenten dat ik er het boek van de Master Charles Darwin even ter hand neem en wat zicht denk te krijgen hoe de dingen in elkaar steken, een soort van recuperen annex anticiperen op de dingen die sooner or later onherroepelijk komen gaan.

Extra Ball ! !! !! !!
Soms lopen de dingen in de flipperkast dusdanig dat er een extra ball word gelanceerd met die zelfde hendel waar ik mee ben geboren. Als dwaas die niet in staat is om te multitasken word het nog een trapje lastiger voor mijn bewustzijn om de controlefreak uit te hangen. Er bevinden zich stalen ballen in het universum die het prettig vinden om een soortgenoot tegen te komen, ze voelen zich zo krachtig tot elkaar aan gestrokken dat het magnetisch veld in het universum bij wijze van spreken van slag gaat. De speelbal die ik ben in het universum heeft toch het liefst een LAT-relatie met alle andere ballen die mogelijk tot ontwikkeling kunnen komen, een stalen bal zonder magnetische aantrekkingskracht, althans niet dermate krachtig dat ik me niet meer van die andere speelbal kan bevrijden-onttrekken. Niets is voor de eeuwigheid, ook het leven van een speelbal in het universum-flipperkast niet. Soms vind ik dit toekomstbeeld bedreigend, maar soms geeft het me ook wel rust, dat het bespelen van mij ooit voorbij is. Momenteel vind ik het alles bij mekaar best wel prettig toeven in de flipperkast, ik voel me als een S-Z-V (Speelbal-Zonder-Verplichten). Het dogma-vrije bestaan wat ik de laatste jaren ervaar voelt prettig, de laatste jaren voelen als een soort van bonus-extra punten die een speelbal-speler soms krijgt in een flipperkast.

TILT ! !! !! !!
De dochter van Tita-Tovenaar deed wel eens ooit met haar vingers knippen, met de woorden: "Dan doe ik dit en alles staat stil" In een flipperkast komt het ook voor dat van het ene op het andere moment de dingen stil staan, dit heet dan Op-tilt-slaan. Dit op tilt slaan van de metaforische flipperkast heeft altijd een oorzaak, op zich wel logisch, want het hele universum-flipperkast is ontstaan door oorzaak-gevolg etc. Deze oorzaak kan heftige turbulentie zijn, een aardbeving van het de kast, maar ook oncontroleerbare epileptische activiteit in de stalen speelbal. In dat geval heeft het op tilt slaan tekenen van een psychose. Gelukkig ervaar ik die vorm van op tilt slaan erg weinig de laatste jaren in de flipperkast. Het op tilt slaan kan ook het einde der tijden inluiden voor de speelbal, althans voor het bewustzijn van die speelbal. In dat geval rolt de speelbal heel gewillig naar beneden in het flipperkast en bevind zich in een ruimte waar het tijdens het ontstaan van die speelbal ooit begonnen is.

In dat geval luid het credo van de flipperkast: "Game-Over "

I understood it just fine

Most Aspies are intelligent enough to understand metaphors, I would assume.

@ SilverProteus. In social interaction its sometimes difficult to understand metaphors for me. When im alone, and my brain is calm i understand it very well.


A Broken Mirror

I see a broken mirror as a metaphor for autism, and that broken mirror is not always negative. When the mirror is broken you have many ways to look at something. Every piece of shards gives you another view of the whole. With a broken mirror i see more the nuance. Okay, sometimes its not easy, and the shards make my way of thinking slow, but at the end i see more clear than when the mirror was not broken. Chaos leads for me to a open mind.

The mirror is broken, but the shards are still intact . . .

I agree with Erewhon--when alone, it's usually easier. I'm not distracted by every little sound in the room, like when I'm conversing with someone, so I can think more quickly about the metaphor and understand it. The more distractions, the more difficulty.

I think it's probably more an NT view that autistic people don't get metaphors because autistic people may take those metaphors literally. But don't autistic people also tend to make what are considered "unusual" metaphors or similes? It seems to me like, because of different thinking and communicating styles, there are probably different styles of metaphor between NT and ND. Autistic people often make connections NTs don't.

Also, no one jumped on the fact that it's a simile, not a metaphor, in the original post???

I get them as long as they're not too abstract.

I'm good with metaphors for the most part. It has helped that I've an interest in the English language and study things like that.

I have the worst time knowing when someone is joking with me, in certain situations.

"Autistic people are walking like tree trunks"
This metapfor was used on e dutch autism-forum to reflect the way people with autism are walking. Its a strong hyperbowl, but somebody with autism who dancing very elegant and gracieus a ballet performans is very rare.
Imitating a walking tree thrunk is very easy for me. Walking tree trunk are not very common in the forest, but when you watch good, you wil see that there are some.





@ Noca.
Yes, i feel in social contact to much hectic activation in my brain to function good. I love to be a lone-wolf. Or a "einzelgänger" as its called in the german language.

I like the juggernaut analogy. I'm hard to start and stop, and don't do well on tight bends, but I can move an impressively large payload.

Metaphors are often better for me than regular words. Metaphors make a picture in my head and I get it.

widely known as a metaphor for autism are the puzzle pieces.

Art is also good useable to view metaphors. Surrealism is for my mind more real than realism. I think its because of my picture-thinking. Surrealistic painters as Salvador Dalí and the Belgium artist Rene Margritte i like very much.
The painting below shows my mind who is the prisoner, inside my skull. Its not only a prison there, it also be a lovely resting and rescue place. Take a look at the bird wonderfull. Also that bird have a mind who is situated in the head of the bird The rats are a metaphor for my fears