19 Jul 2021, 6:36 am
Aangezien ik me beter in mijn moedertaal kan uitdrukken plaats ik het in dit deel van het forum
Spiegels, een fascinerend iets. Zowel in fysiek opzicht als in psychologisch opzicht.
Kijkt mijn bewustzijn in een spiegel, of ís mijn bewustzijn zélf de spiegel 
Mijn bewustzijn denkt in een spiegel te kijken, maar als ik bedenk dat mijn onderbewustzijn de maker is van mijn béwustzijn dan is mijn bewustzijn zelf de spiegel. Metaforisch een soort van passagier in een auto die denkt de auto te besturen, maar in feite word datgene wat denkt aan de knoppen te zitten bestuurd. Een soort van slangenkuil, waarbij ik niet kan zien of dat stukje slang nu de kop of de staart is. Mijn onderbewustzijn staat ook niet op zich, mijn onderbewustzijn word ook gevormd door door de ontelbare prikkels in het universum die het constant te verwerken krijgt. Als ik me dit voor ogen houd ik zelfs mijn onderbewustzijn een spiegel, een spiegel die het product is van het universum. Die ontelbare prikkels die mijn onderbewustzijn maken, en mijn onderbewustzijn die mijn bewustzijn maakt, hebben zij iets in zich dat ze beseffen dat ze een spiegel maken Ik heb het gevoel dat deze mechanisme geen besef dat ze een spiegel maken. Het gebeurt gewoon
02 Aug 2021, 3:57 am
Anish-Kapoor *** Sky-Mirror
Het valt eigenlijk best wel mee dat ik zo gruwelijk weinig kan. Jaren geleden fijntjes met de puntjes op de i gewezen dat ik naast ijsberen ook talent heb voor "Dagdromen" Ik bevond me destijds in de wolken. Nee, de wolk was geen laaghangende mistbank. Ook bevond ik me niet in een akelige regen of onweerswolk. De wolk had iets weg van de spreekwoordelijke roze wolk. Een soort van 'hosanna in den hoge' gevoel nam bezit van mijn geest. Met het verschil dat ik niet naar Hosanna hoefde te reizen. Nee, Hosanna kwam naar mij 
. Op het plein van museum 'de pont' in Tilburg staat namelijk een kunstwerk van Anish Kapoor. Deze Sky-Mirror kunstenaar heeft een gebogen spiegel gemaakt, de gebogen spiegel staat zo gepositioneerd dat hij niet werkt als lachspiegel om jezelf te zien. Nee, in de spiegel zie de sky, de wolken, de lucht, en Hosanna natuurlijk. Nu heb ik normaliter al weinig moeite met dagdromen, met deze weergaloze fata-morgana was het helemaal een fluitje van een cent om 'uǝʌoqǝʇsɹǝpuo' te geraken. Het mooie van dit kunstwerk is dat het ieder moment aan evolutie onderhevig is, ieder dag, of eigenlijk iedere seconde zie je iets anders in de spiegel. Een levende diaprojectie, doordat de spiegel gebogen is viel het nog niet mee voor mij om juist dat specifieke stukje sky te zien waar de bron van de spiegel zich bevond. En misschien is het wel goed dat niet te zien, de werkelijkheid zou mijn dagdroom in duigen laten vallen.
Brein bedriegt, en dat is maar goed ook.
19 Dec 2021, 2:08 am
Homo sapiens kunnen met elkaar praten. Volwassen exemplaren kunnen derhalve hun jonkies vertellen/duidelijk-maken dat je in een spiegel jezelf ziet, en niet een indringer. De meeste andere diersoorten kunnen dit niet. En dit levert best wel bijzondere beelden op, in bepaald opzicht zijn een chimpansee, bonobo, gorilla al een spiegelbeeld voor mij, maar ik zie wel dat het het spiegelbeeld niet 100% klopt. Stel, even hypothetisch, dat niemand mij ooit zou vertellen dat ik in een spiegel niet een ander maar mezelf zou zien, hoe zou ik dan reageren als ik voor de eerste keer in een spiegel zou kijken In de beveiligingsspiegels van een winkel word ik nerveus, terwijl ik dan wel besef dat ik mezelf zie. Bij de chimps en de gorilla's valt het me ook op dat de heren veel agressiever reageren dan de dames als ze in een spiegel kijken. Heren gaan met veel bombarie stampen en zwieren imponeergedrag vertonen, terwijl de dames een gedrag vertonen van 'come together in peace and harmony'
