Dyslexie

Post Reply New Topic

Ben ik nu zo blind, of heeft de rest van de mensheid nu zulke goed functionerende ogen
Bovenstaande verbastering van het Louis-van-Gaal-gevoel bekroop me afgelopen week tijdens een heerlijke vakantie.
Ik struin met een paar Meindls aan mijn voeten door de planeet aarde. Op een gegeven moment kom ik een tegeltje tegen, een tegeltje met een spreuk. Een spreuk die mooi weergaf wat ik wat ik op dat moment ervaarde. Ik kwam namelijk een tegeltje tegen met de opschrift "Je weet nooit wat je onderweg tegenkomt", althans dat ik dacht ik. Het bleek net even 'anders' te zijn. Drie dagen na de ontmoeting met dat tegeltje ging ik op mijn camera savond's de foto's en stukjes film bekijken. Er kwam een lach op mijn gezicht toen ik er achter kwam dat wat ik dacht te zijn tegen gekomen helemaal niet ben tegen gekomen
Is dit een vorm van dyslexie, is dit ADD, of gewoon niet goed uit mijn doppen kijken?
Wat ik me nog wel afvraag is wie dat tegeltje gemaakt heeft, kan bijna niet anders dan dat het een creatief persoon is geweest. Op een steenworp afstand van dat tegeltje woont een zeer bekende Nederlandse cabaretier.

Ergens in de omgeving van Breda staat/stond onderstaand reclame bord te lezen.
Niets mis met dat reclamebord in mijn ogen.
Toch zijn er mensen die zich verheven voelen en menen andere de les te moeten lezen dat het reclamebord foud/fout/foudt is.
Er zijn situaties die moeilijk zijn voor iemand met dyslexie, maar bij het reclamebord vind ik het juist een voordeel.

Ik weet nog steeds niet wat links en rechts is, althans, dat besef wat links en rechts is gaat enorm traag bij mij.
Pictogrammen met een pijl is een fluitje van een cent, maar de woorden, zowel verbaal als op schrift 'pakken' mijn domme hersencellen niet.
Als mevrouw van de navigatie het woord 'rechtdoor' laat klinken weet ik het wel, bij rechtdoor is het doorgaan met hetgeen waar ik al met bezig ben.
Bij mijn rijlessen destijds ging ik ook constant op een vragende manier wijzen. "Ja, die kant is rechts" zij meneer van autorijschool 'succes' bij mijn wijzende wijsvinger. Dit euvel speelt al mijn hele leven. Autorijden in een voor mij onbekende omgeving is toch al zenuwslopend, en dan komt er ook nog een taal bij kijken die ik maar halve bak begrijp. En overmatig veel op dat schermpje van mijn mobiele google-maps-navigatie kijken tijdens het rijden is ook weer niet bevorderend voor de veiligheid.

Een T is geen L, en een N is niet het zelfde als NN, ik weet het op zich best, maar toch tuim ik er door mijn chaotische manier van lezen er toch vaak in.