post neologisms in your languages

Post Reply New Topic

"misandria" hate of men

"Gereedschapskisten als metafoor/neologisme voor de diversiteit van Breinen"

Ieder mens heeft een gereedschapskist in zijn schedel, ofschoon ik soms het gevoel heb dat er bij mij niet veel meer dan wat zaagsel in zit.
Zonder gereedschap is het lastig schroeven draaien, of een ijzerdraad doormidden knippen. Nijptangen en schroevendraaiers heb je nodig.
In welke staat deze nijptangen en schroevendraaiers zijn, en waar ze precies te vinden zijn binnen schedels verschilt per persoon. Je kunt het uiterlijk niet zien, de schedel is immers een afgesloten ruimte. Bij sommige klusjes heb ik een nijptang en een schroevendraaier tegelijkertijd nodig, tijdens die klusjes is het verrekte handig als de nijptang goed weet samen te werken met de schroevendraaier. Dat samen werken schort er bij mij soms wel eens aan, uiteindelijk vinden ze elkaar wel, maar vele malen trager dan bij een doorsnee gereedschapskist. Ga ik als een wilde op een onbesuisde tekeer dan is de kans aanwezig dat ik ook nog een verbandtrommel nodig heb, denk daarbij aan pleisters/jodium/betadine/gips.
Zoals de cholesterol spiegel kan fluctueren zo fluctueert mijn gereedschapskist en het gebruik ervan ook. In creatief opzicht lijkt me een autistische gereedschapskist helemaal zo slecht nog niet, door de onoverzichtelijkheid ga ik meer combinaties zien. Als alles netjes geordend is dan zie ik het sneller, maar door die snelheid mis ik mogelijke variaties. Denk daarbij aan een lijmtang i.p.v. een nijptang, bij het gebruik van een lijmtang houd ik mijn beide handen over om de schroevendraaier te hanteren. Nu is alles niet zwart-wit, maar een ongeordend zootje heeft ook zijn voordelen.
Mijn klusjes duren grosso modo langer dan de eigenaar met een keurig/netjes/punctueel gerangschikte gereedschapskist, het zij zo, soms is het handig om je verlies te nemen om winst te kunnen boeken. Met mijn gereedschapskist heb ik onderstaande gereedschapskisten in elkaar geknutseld, het plaatje laat derhalve ook enkel en alleen mijn gereedschapskist zien.

Omdat het zo hoord/hoort/hoordt, tja, ik weet het zo net nog niet.

Jou gereedschapskist is jou gereedschapskist, mijn gereedschapskist is mijn gereedschapskist, jou gereedschapskist is niet mijn gereedschapskist, en mijn gereedschapskist is niet jou gereedschapskisten, samen vormen we het spectrum onder de gereedschapskisten.

"Thuizenaar"

Via het neologisme 'thuizenaar' kwam ik bij een quote die aan de filosoof Arthur Schopenhauer word toegeschreven.
Ik zekere zin ben ik wel een prototype van een thuizenaar, niet de ultieme thuizenaar. Maar op de schaal van thuizenaars bevind ik hoger aan rang als de gemiddelde mens. Nu is 'gemiddelde mens' overigens geen vriendelijke benaming aangezien ieder mens een individu is, ondanks het kloongedrag van deze mensen. De Thuizenaar/Kluizenaar uithangen hoef ik niet per definitie alleen thuis te zijn, de stranden van Terschelling of Walcheren fungeren ook als huis.
Bekijk ik de schedel van mensen als huis/kluis dan is iedereen een thuizenaar, ook dat klopt eigenlijk weer niet helemaal. Mijn schedel als kluis is eigenlijk geen kluis, er zitten immers deurtjes in de kluis die bij tijd en wijlen ver open staan. Ik bedoel de open deurtjes ogen/oren/mond/neus, maar goed ook dat ik minder een thuizenaar ben dan ik soms denk, zonder de open deurtjes als ogen/oren/mond/neus zou het snel gedaan zijn met mijn bestaan.

Deeltijd-Thuizenaar

Tja, deeltijd-thuizenaar is eigenlijk wel treffender dan alleen thuizenaar. Als er geen gekke dingen gebeuren zit ik zaterdag morgen in de trein naar Delft. Op stations en treinen bekruipt me het gevoel van thuizenaar wel eens. Ik ben onderdeel van het perron/station/trein/coupe, maar wel dan wel onderdeel waarbij ik me geestelijk kan afscheiden. Het komt wel eens voor dat de trein in de middle of nowhere stil komt te staan, deze momenten zijn funest voor het gevoel van geestelijke afscheiding. Het wakkert het gevoel van het sociale samen in een schuitje 'trein' zitten aan, net alsof ik dan uit de anonimiteit word gezogen door de stilstand van de trein. En snel even uit de trein stappen is ook niet echt mogelijk als de trein in een weiland tussen Boxtel en Eindhoven tot stilstand is gekomen, al was het alleen maar dat ik dan niet kan uitchecken met mijn ov-chipkaart. In Hostels (niet hotels, maar hostels) proef ik ook een veilig gevoel van deeltijd-kluizenaar zijn, het gevoel van vrijheid. Op zich niet vreemd dat Schopenhauer het woord vrijheid benoemt in relatie met het afzonderen.

"Goedgemutst"

Of 'goedgemutst' volgens de wetten van Bartje ook onder de neologismen vallen weet ik eigenlijk niet.

Hieronder was ik letterlijk dermate goedgemutst dat je niet kunt zien op ik op dat moment ook figuurlijk goed gemutst was.
Jaren geleden toen de winters nog heroïsch een keer met onderstaande bivaksmuts zonder bij na te denken een winkel binnen gelopen (zonder bril).
Toen de winkeleigenaar me wees hoe ik er bij liep was ik plotseling minder goedgemutst, ondanks de goede muts.
Dat gevoel van incognito zijn (ik ben er niet) voel ik me wel goedgemutst bij.