Filosofie uit de losse pols.

Post Reply New Topic

Tja.
Als bij de opmaak van dit berichtje geen auto-correctie zat maakte ik een lawine aan taalfouten.
Nobelprijswinnaars zijn grosso modo best wel pienter, maar de grote misdadigers in de geschiedenis van de mensheid zijn dat naar mijn overtuiging ook. De mate van intelligentie vind ik van ondergeschikt bedoel dan met de hoeveelheid intelligentie die je bezit, hoe je die benut. En vooral in mijn hele jonge jaren zat het al faliekant mis hoe ik taal verwerkte op de basisschool. Het begrijpend lezen vind ik tot op de dag van vandaag erg moeilijk, soms moet ik een bepaalde zin meerdere keren lezen vooraleer ik er iets van ga begrijpen. Als ik taal van een andere via mijn oren tot me krijg gaat het een stuk beter. En juist dat taal-manco heeft er voor gezorgd dat ze mij destijds naar een huishoudschool stuurde na de basisschool, wat op zich wel een prettige omgeving was tussen die 90% meisjes van mijn klas. Ik voelde me bij die meisjes meer op mijn gemak dan bij jongens. Bij dat autisme-onderzoek van de GGZ zat ook een WAIS-IQ test. De diverse indexen van mijn IQ waren erg dysharmomisch, een gemiddelde van iets van 100 op de IQ schaal, met uitschieters naar beneden en omgekeerd. Als ik visueel kan denken lukt het allemaal wel, maar komt er geschreven taal bij kijken dan zwemmen alle eentjes in het water (zie schoolrapporten uit de basisschool onderaan deze reactie) Aanvankelijk dachten ze aan Asperger, maar door mij traagheid is dat later toch klassiek autisme geworden. Dat Aspergers de slimme jongens zijn en klassiek autisten niet slimme heb ik inmiddels wel doorheen geprikt, maar ik beschouw mezelf niet als intelligent. Iets wat ik IRL wel proef is dat mensen mij lager inschatten dan dat ik ben, misschien dat het aan mijn kleding, mijn bedachtzaamheid, mijn dromerigheid, of de manier zoals ik uit mijn ogen kijkt ligt dat mensen me soms onderschatten.

De 4e en 5e klas van de basisschool.
Zelfspot is overwonnen droefheid.

Los van de persoonlijke noot wil ik ook graag inhoudelijk reageren, want erg coole reply; maar dan moet ik ff oppassen want ik zie aan je posts dat het niveau hoog ligt en dan kan ik natuurlijk niet met onzin aankomen

"Dingen die ik niet weet plaats liever in het laadje met een open einde"
Daar houd ik van!! In de moderne psychoglogie (oeps verschrijving ) is dat ook een dingetje, ze zeggen dat het belangrijk is dat we ons "development window" open houden
wat mij betreft dan ook ..... zelfs voor de terugkomst van religie/theisme maar dan in een nieuwe vorm, daar steek ik iig energie in

Ik heb het hele artikel over atheisme nog een x veranderd en nu Darwin erin opgenomen. geen zorgen, ik ga nog werken aan een disclaimer, een Socrates disclaimer voor m'n eigen feilbaarheid
Succes met jouw artikelen, en blijf schrijven ajb

ik zie dat jouw reactie de mijne net heeft gekruist, ik ga ff kijken

dit is wel herkenbaar, met intelligentie kan je gewoon helemaal de mist in gaan:

["mijn bedachtzaamheid, mijn dromerigheid, of de manier zoals ik uit mijn ogen kijkt"]

3 x indicator voor hoge intelligentie, maar wee o wee, hoge intelligentie kan niet altijd goed getest worden en soms zit je dan gewoon in verdomhoekje

vb bij mijn eindexamen Nederland VWO moest je een opstel schrijven, iets kiezen uit 3 opties, en ik kan het me niet goed herinneren, maar de eerste twee waren echt onzin, iets in de trant "sokken" of "wasknijpers" veel te duf en de derde was "religie" veel te moeilijk
Je moest minimaal vier kantjes schrijven, met die eerste twee kom je daar natuurlijk nooit, tenzij je zelf een wasknipjer bent maar met die derde kun je wel achthonderdvijfentachtigeneenhalf kantjes schrijven, alleen niet in de twee uur die ervoor stond (en zeker niet als 18-jarige, ik bedoel......, ik had eigenlijk op zijn minst 30 jaar nodig!! !)

Dus had ik net die coping skills ingezet die jij noemt: "bedachtzaamheid", "dromerigheid": maar dat trokken de heren examinatoren niet: een 4!! !
ik kan mij van dat examen ook maar 1 ding herinneren, ik bedoel niet iets inhoudelijks, maar iets qua spelling, want hoe spel je religieus? ik zat te krassen op dat opstel: religiueus, religioeus, religieeus dat ging gewoon heelemaal nergnes over

dus een 4. het is dat ik gemiddeld het net recht kon trekken om over te gaan

wat ik uit de development psycholgie (ay, weer verkered gespeld) haal, is dat intelligentie helemaal niets te maken heeft met dit soort opstellen, maar dat je je "development window" openhoudt, zodra je het sluit ben je het haasje

mm ik zag nu jouw rapport, moest ff inzoomen, die leraar was wel streng zeg

Maar ik kan wel bedenken dat sommigen op bepaald moment afhaken bij geschreven taal, niet per se omdat er iets mis is met hun know how!! !
ik kijk soms mee met mijn dochter die nu eerste middelbare zit, sommige dingen zijn echt bagger.

Zo probeerden ze in het Aardrijkskunde boek de kinderen uit te leggen het verschil tussen: A lokaal, B regionaal, C landelijk, D continentaal en E intercontinentaal
komt er een vraag: Fatima vliegt van Azerbeidzjan naar Iran, valt dat onder A, B, C, D, E?

Ze bedoelen waarschijnlijk D, maar dat gaat bij mij dus helemaal mis
Eerst gaat m'n fantasie op de loop: zal ze vliegen met het vliegtuig, of op een vliegend tapijt? ik moet vervolgens denken aan dat Russiche schilderij waarop iemand op een vliegend tapijt vliegt
Dan kun je nog denken: wie is eigenlijk die Fatima, wat gaat ze doen in Iran? En waarom ga je als vrouw eigenlijk vrijwillig naar Iran, waar vrouwen achtergesteld worden? Zit haar hoofddoek al op in het vliegtuig, of doet ze dat pas op voor het landen?
Als daar al een minuut mee is verprutst, ga ik naar het antwoord. Eens denken: Azerbeidjan en Iran zijn landen, dat raakt aan C. Maar niet logisch, het zijn twee landen. De landen liggen in dezelfde regio dus B. Ja, regionaal!! Dat kan!! !
Ze liggen best wel dicht bij elkaar, het zijn buurlanden, dus beetje lokaal, A zou ook niet gek zijn. Alleen ..... de landen liggen op hetzelfde continent dus "de vraagsteller zal wel D bedoelen"
Echter, nog ns extra nadenken. . . Iran, ja dat is Azie. Maar Azerbeidzjan, is dat eigenlijk Azie of Europa??? Zou allebei kunnen, ligt dicht bij Azie, maar ten noorden van de Kaukasus. Na ja, "ze zullen wel D bedoelen"

Op deze manier gaat het natuurlijk zo traag als een slak maar ligt dat dan aan mij???
Als ik de vraag zelf zou herschrijven, dan zou het zo luiden:
Aurelie (18 jaar) vliegt met het vliegtuig in een rechtstreekse vlucht van Parijs naar Glasgow, waar ze gaat logeren bij haar tante. Is dit A een intracontinentale of B intercontinentale vlucht?


En dan ben ik dus gek

Helpen met huiswerk, als er een probleem is,
ik probeerde het terug te brengen naar wat de leraar verwacht , want jouw logica of feiten doen er helemaal niet toe in de beoordeling, ik herinnerde hoe mijn vader verwachtte dat ik tegen de leraar zou vertellen dat hij het fout had

Later, met de kinderen vond ik dat er veel meer belang werd gehecht aan de presentatie van het antwoord, een fout in de geschreven zin van wiskunde maakt het antwoord fout ook als het eigenlijke antwoord op de som niet fout is/ was--
dat was niet zo in mijn tijd, je hoefde de wiskunde-vraag niet in een correcte zin te beantwoorden.

even disclaimer: ik deel dit soort gekkigheid niet met m'n dochter, speelt zich in mijn hoofd af

ik zat nog te denken als ik jullie posts zo lees, waar verschil kan liggen tussen klassiek ASD en hoogbegaafdheid en/of sensitiviteit
als ik dit voorbeeld van Iran pak, misschien zo...(beetje gechargeerd):

- normaal iemand: antwoord D, neiging om recht-toe-recht-aan te denken of in stereotypen. . . twee landen op 1 continent = continentaal, dus de vlucht = ook continentaal [deze mensen zijn normaal wat blij met zichzelf, krijgen ze hoog cijfer, dan verschijnt er een grote glimlach "wat weet ik het toch goed"]
- autist: "continentale vlucht"? dat ken ik niet, regionaal vind ik mooier antwoord, want binnen zelfde regio [antwoord wordt afgekeurd, reactie boos!! weet het beter dus conflict met leraar, leraar geirriteerd dat de leerling "niet aangepast gedrag vertoont"]
- hoogbegaafd en/of sensitief: te sterke verbeelding, gaat dromen over vliegtuigen of weet ik wat, dan pas naar antwoord, mm, A onwaarschijnlijk, B zou kunnen, ze zullen wel D bedoelen ook al drukken ze zich wat ongelukkig uit, dus ik vul ik wat de leraar verwacht [komt goed cijfer terug, dan geen intrinsieke blijheid, immers domme vraag, dom antwoord]

Knap dat jullie kinderen op kunnen voeden. Ik denk dat ik dermate geestelijk gehandicapt ben dat het kinderen opvoeden een zware wissel op mijn leven zou trekken.

Die schoolrapporten uit de 4e en 5e klas laten ook wel zien dat ik niet het type vader zou zijn die iets kan toevoegen aan de taalvaardigheden van kinderen .
Misschien dat ik hoog-sensitief ben, maar hoogbegaafd niet.

Mijn antwoord is B, regionaal
Heb overigens nog nooit in een vliegtuig gezeten.

regionaal, ik reken 't goed!

hoogsensitief - las laatst artikel daarover, kwam er ongeveer op neer dat wanneer bij gewoon iemand 100% informatie binnenkomt, in dezelfde tijd bij hoogsensitief iemand 150% binnenkomt; dus "overkill", in dat artikel stond dat hoogsensitieve mensen daarom soms een "voluntary lockdown" toepassen; bekend?

hoogintelligend werkt niet heel anders, denk ik: als bij gewoon iemand 100% informatie binnenkomt, dan gaat zo iemand automatisch verbanden leggen waardoor die 100% wordt opgewerkt naar 150%, ook overkill

combinaties van eea zijn helemaal ramp, bekend voorbeeld Proust, z'n hele sensorische (?) systeem ging naar de knoppen, zodat hij zich opsloot in zijn appartement, 's zomers een winterjas droeg, en 's winters sliep met alle ramen open; daarnaast was hij astmatisch, maar verbood de huishoudster stof af te nemen want "afstoffen, dat verdroeg hij niet"

Een citaat van Paulo Coelho.

"Hoe gelukkiger mensen kunnen zijn, hoe ongelukkiger ze worden."

Tja, als je gelukkig word van een grote berg geld denk ik inderdaad dat gelukkig worden van veel centen ongelukkig maakt, of in ieders geval kán maken. Puur en alleen gelukkig door geld en met dat geld niets doen ben ik het met Coelho eens.
Klinkt misschien vreemd maar het lijkt me beter om niet gelukkig te zijn met een berg geld als je er niets anders met doen dan van die berg genieten. Dat ik met geld quetiapine kan kopen, en met die quetiapine mijn gestoordheid enigszins in bedwang houd maakt mij best wel gelukkig. Misschien dat Coelho met zijn citaat bedoelt dat je niet het onderste uit de kan moet willen, omdat je anders de deksel op je neus krijgt. Het principe van willen wat je hebt i.p.v. hebben wat je wilt.
Ik zit nu dit berichtje te tikken op een Lenovo, een apparaat wat ongeveer 500 euro heeft gekost. Ik voel me ondanks mijn solitaire leven niet eenzaam, maar stel dat ik door financiële problemen geen laptop en internetverbinding zou kunnen veroorloven dan sluit ik niet uit dat het niet hebben van geld waar ik nu die Lenovo en internetverbinding mee betaal wel momenten van eenzaamheid in mijn geest kunnen gaan nestelen.
Ergo, het hebben van geld, of beter gezegd het besteden van geld maakt mij gelukkig. Ik kan de proef op de som nemen en mijn Lenovo van de 12 verdieping naar beneden mieteren, en dan eind januari mijzelf de vraag stel of ik nu gelukkiger of ongelukkiger word. Het antwoord zal wel in nevelen verhuld blijven, want ik ga mijn Lenovo niet van de 12 verdieping naar beneden gooien. Dit staat nog los van het de mogelijkheid dat iemand op de begane grond de Lenovo op zijn schedel krijgt, lijkt me ook niet echt bevorderlijk voor geluk.



Jaren geleden een youtube filmpje gezien van mensen die om een of andere reden heel veel geld hadden, en in dat filmpje verbranden ze een groot bedrag aan engelse ponden. Ze zullen niet hun hele vermogen in het vuur hebben gegooid, maar wel een aanzienlijk bedrag. Vond ik een intrigerend filmpje. Deed me denken aan de man in de wolken die gek werd van het kostbare schilderij aan de muur, het kostbare schilderij smeet hij in de open haard, opende het raam, en keek naar de opgaande zon met een blik van "the best things in life are free"

Laatst stond ik in de file op de A58. Op die momenten sta ik in de file voor mijn gevoel. Het komt dan niet in me op dat ik voor een deel ( een meter of 4 ) juist de veroorzaker ben van de file. Was ik thuis gebleven dan was de file in ieders geval een stukje korter geweest. Iedere auto is in zekere zin een sneeuwvlokje, een sneeuwvlokje die zich slachtoffer voelt van de lawine aan de lange rij auto's.
Iedere auto is een klein beetje schuldig, maar door de groepscultuur voel ik dat niet. Een file is geen lawine, en een auto is geen sneeuwvlokje. Echter, de metafoor van Voltaire snijd wel hout. Ik wil niet alle sneeuwvlokjes over 1 kam scheren. Het sneeuwvlokje August Landmesser ging niet blindelings met de lawine mee. Ik probeer me wel te onttrekken van de groepscultuur, maar op momenten dat ik dat niet kan ben ik eerste klas Slapjanus.

"De schaduw"

Even een beeld schetsen. Het is maandagmiddag te Walcheren. Het is zwaarbewolkt aan de kust, geen greintje zonneschijn te bekennen, in der verste verte niet. Op die middag loop ik een strandwandeling van Vlissingen naar Zoutelande. En nu komt de vraag.

Loop ik tijdens die wandeling in de schaduw

Ik denk dat veel mensen tijdens een strandwandeling op een zwaar bewolkte dag niet het gevoel hebben dat ze in de schaduw lopen. Voor een schaduw heb je een lichtbron nodig, en je hebt een of ander object/obstakel die deze lichtbron blokkeert. Op het strand te Walcheren was de zon de lichtbron, en het dikke wolkendek het object/obstakel wat die lichtbron blokkeerde. Best wel vreemd eigenlijk dat ik schaduw alleen maar als schaduw definieer als er in de directe nabijheid iets is wat geen schaduw bevat, terwijl er op die maandag middag gegarandeerd ergens op de planeet een stukje was waar de zon wel de aarde wist te raken. Ik moest hier vanmiddag over denken tijdens een wandeling, de wandeling was wel niet zover als van Vlissingen naar Zoutelande. Om wat koeler te lopen zocht ik vanmiddag waar ik kon de schaduw op, onder bomen, langs huizen. Onder die bomen en langs die huizen loop ik wel vaker, ook als het bewolkt is. En ik ging die 2 met elkaar vergelijken, en toen begon er iets te dagen. Ik begrijp wel dat wolken niet het zelfde is als een boom of als een huis, maar ze veroorzaken wel alle 3 een schaduw.
Ik kom rond 6 uur in de middag aan te Zoutelande. Ik heb honger en dorst, en bezoek een strandpaviljoen. Na een natje en een droogje te hebben genuttigd begeef ik me rond half 8 in de avond weer in het mulle zand. Ik ga een uurtje tegen de duinen aan liggen, en rond half 9 loop ik weer het zelfde stuk terug richting Vlissingen. Door vermoeidheid loop ik stukken langzamer dan toen ik gekomen was, zelf zo langzaam dat ik rond half 12 in de avond bij strand paviljoen Panta Rhei te Vlissingen arriveer. Het weer is helemaal omgeslagen, alle bewolking is verdwenen, naar geen bewolking is er ook geen maan te zien, het is de avond namelijk nieuwe maan.

Loop ik op dat moment in de schaduw

Die zon is er nog steeds, en in plaats van de bewolking is het nu de aarde zelf als object/obstakel die voor de schaduw zorgt. Iets verder op de boulevard te Vlissingen zijn inmiddels straatlantaarns gaan branden. Het laatste stukje naar mijn hotel besluit ik het mulle zand te verruilen naar het beter te belopen asfalt en stenen. Naast de zon die nog steeds schijnt in Australië schijnt er op dat moment dus ook wat lampjes uit de lantaarnpaal. Op dat moment loop ik niet alleen in de schaduw, maar veroorzaak er ook.

Ook bij schaduw kom ik die + en die - tegen, zonder + geen -, en zonder - geen +.

Stel je hebt een hele specifieke lievelingskleur, en deze hele specifieke lievelingskleur heeft ook eens een hele specifiek glansgraad.
Vervolgens heeft alles om je heen, maar dan ook werkelijk alles deze kleur, inclusief jezelf, je lichaam en kleding hebben ook deze kleur.
Hoe lang zou deze lievelingskleur nog je lievelingskleur blijven
Het woord lievelingskleur impliceert eigenlijk al dat er ook kleuren zijn die niet je lievelingskleuren zijn. Echter, in een omgeving waar er maar 1 kleur is ontbreekt het mechanisme van lievelingskleur en niet-lievelingskleuren. Ik denk dat deze lievelingskleur heel snel gaat verdampen en een groot drama gaat worden. Voor je geest zou het geen prettige omgeving zijn, maar ik denk dat het ook nog eens een hele gevaarlijke omgeving gaat worden als alles maar 1 kleur bevat. Terwijl ik dit nu zit te tikken kijk ik naar een beeldscherm, en daar zie ik letters/woorden verschijnen. Als alles de zelfde kleur zou hebben dan zou ik niets op mijn beeldscherm zien verschijnen. Zoals stilstaand water troebel water word zo word volgens mij een omgeving waar 1 kleur aanwezig is ook een omgeving voor een troebele geest. Ook stoplichten met maar 1 kleur zijn een gevaar. Stel ik heb me met een blauw mes gesneden in mijn eveneens blauwe vinger, en uit die vinger stroomt geen rood bloed maar blauw bloed, ik moet er niet aan denken. Kleuren die je niet mooi vind, of in ieders geval minder mooi vind dan je lievelingskleur staan niet op zichzelf, ze hebben elkaar nodig, ze vormen een 1-heid. Ik denk wel dat die 1-heid verschillend word waargenomen door verschillende breinen. Zo, en dadelijk ga ik een blauwe boterham, met blauwe boter, en blauwe chocoladepasta eten, en om te drinken neem ik blauwe koffie in een blauwe mok

Het is al weer een kwart eeuw geleden ( of langer ) dat ik voor het laatst op een toverbol heb gesabbeld.
Ik weet het niet zeker maar volgens mij is het de bedoeling om geregeld die toverbol uit je mond te halen om te kijken welke kleur er nu tevoorschijn is gekomen. Als je hem in je mond stopt, en non-stop sabbelt tot hij op is dan hadden ze dat snoepje niet in alle kleuren van de regenboog hoeven te maken.
Met filosofie is het net zo. Zo nu en dan reflecteren/beschouwen over wat gezegd word geeft inzicht om de dingen via meerdere kanten te bekijken.