post neologisms in your languages

Post Reply New Topic

zhuangbility
derivation Chinese sound analogy derivation; noun
The ability of pretending to be a master of certain aspects or boasting to possess much experience and knowledgeable in certain areas, ranging from luxury goods and sports(i.e. golf, private plane, hotels) to daily stuffs(i.e. pencil, mug cup).

This word comes from the pronunciation of a Chinese word: zhuang bi, which is a verb of the previous definition of zhuangbility. Adding the suffix -ility gives the meaning of the ability to do such things. This word is normally used as a derogatory term in both Chinese and English, not only because pretending to be someone that one is not is not good, but also due to that msot Chinese considers that speaking English with Chinese is a particularly annoying and unsuccessful way to show one’s zhuangbility.
Etymology : Derivation from the sound of a Chinese word zhuang bi “boast, pretend”, plus suffix -ility at the end.
Source : “Zhuangbility is an attitude.” slogan of iLifeStyle, app by Clover. 2012.9.30

https://neologisms.rice.edu/index.php?a ... =1&t=17608

A thing I heard folks on a British import talk radio show talk about some years ago, but haven't heard since.

"Putting on prolet -airs".

A combination of "proletarian", and "putting on airs" it means "drawing attention to one's own either real, or imagined, blue collar working class background". inverted snobbery, so to speak.

Certain politicians have been known for doing that. Nixon, and Bill Clinton, come to mind.

Separautisme

Ik bezie de woord-combinatie als de onafhankelijkheidstrijd voor Het-Zelf.
Als mijn brein wat op een solistische manier aan het brainstormen is over de separatisten in de rijke Spaanse provincie Catalonië kan ik daar eerlijk gezegd niet zo veel sympathie opbrengen voor die separatisten. Hun onafhankelijkheidstrijd is gebaseerd op Nationalisme, financiële rijkdom, en groepsculturen. Draai ik de ogen in mijn brein 180 graden zodat ze naar zichzelf kijken dan kom ik tot de conclusie dat ik zelf ook een ultieme separatist ben, weliswaar een onafhankelijkheidsstrijder gebaseerd op het het individu (het-zelf). Maar het gegeven dat mijn brein niets liever dan autonoom wil opereren maakt me een soort van Puidgemont. Het grote verschil is dat wat sommige mensen Catalonië noemen vastgeklonken zitten aan de planeet aarde, en derhalve niet mobiel is, is mijn wereld wel mobiel. Mijn wereld bevind zich namelijk binnen de contouren van mijn schedel, en die onder die schedel bevinden zich benen die mijn wereld in staat stelt om me te verplaatsen. Mijn weerstand tegen groepsdynamieken zit diepgeworteld in mijn brein. Simon & Garfunkel hebben het lang geleden vertolkt in hun lied "i am a rock"

Zover ik weet gebruikt niemand op aarde het neologisme Separautisme, en dat is nu juist wat ik met het woord bedoel. Ik bedoel er de geestelijke onafhankelijkheidstrijd voor Het-Zelf mee, geen fysieke afsluiting maar een geestelijke afsluiting.

*Lutser*

Lutser is een neologisme van prutser & loser. Mezelf (dus niet een ander) een lutser-prutser-loser noemen voelt voor mij als een positief geestverruimend middeltje. Deze vorm van zelfspot is tevens een handige barricade om niet bespot te worden door andere, ik doe het zelf namelijk al.

One in Australia is "chillax" which is to chill out and relax

Transisstoortje

Een transistor radio had bij mij vaak de eigenschap dat vaak meer storing uit het apparaat kwam dan dat er duidelijk het nieuws van het ANP op te horen was. In een ver verleden op de kermis ooit een stransistor radio gewonen via zo'n grijpers-spel. Het made-in-Taiwan dingetje was al kapot voor ik thuis. Maar die knopjes en wieltjes waar je aan kon draaien vind ik interessant. Met een handomdraai had je het de transistor open. Het voelde dat net als een open-hart-operatie. Waarbij de patient, in dit geval de transistor radio, in mijn geval een geringe kans van overleven had.
Het krakemikkige geluid in combinatie met het woord transistor, vind ik 'transisstoortje' wel passen.

“Trouw ma” Klinkt als trauma “Schoonmoeder”

Gisteren ontrolde zich tijdens de pauze een babylonisch spraakverwarring op het werk. Een collega wiens schoonfamilie uit Vlaanderen komt vertelde over zijn Trouw-Ma. Ik heb geen Trouw-Ma, en gelukkig ook geen Trauma. Ik bid iedere dag 3 wees-gegroetjes op mijn blote knieën dat dit zo mag/zal blijven. En de vrouw die in potentie mijn Trouw-Ma zou kúnnen worden heeft ook alle redenen om iedere dag een rozenkrans te bidden dat ze gevrijwaard blijft van ondergetekende als schoonzoon. Zo blijft ze verstoken van een Trauma, en ik van een Trouw-Ma.

'Aanwazig'

Een neologisme wat op mij wel eens betrekking heeft, een samensmelting van Aanwezig & Wazig.
Soms voelt het aanwazig zijn prettig, vooral in een solitaire setting.
Soms voelt het aanwazig zijn niet prettig, vooral in een sociale setting waarbij interactie van me word verlangt.

uberizar / uberização

"Spookrijden"

Spookrijden als neologisme/metafoor voor iemand die contactgestoord is.
Het is wel geen gangbaar neologisme, maar het past wel erg bij spookrijden op de A2 bij Vianen of de ring van Antwerpen, dat is ook niet erg gangbaar.

In metaforisch opzicht ben ik een spookrijder. Qua weggebruiker ben ik zelfs als ik geen spookrijder ben nog wel een gevaar op de weg, maar in dit berichtje bedoel ik dus de metaforische spookrijder. Mijn levensweg loopt soms parallel met de weg zoals de massa zijn levensweg loopt. Maar sommige delen van mijn levensweg sla ik allerlei zijpaden in, soms zijn het doodlopende paden, het zijn meestal paden waar het niet druk is met medeweggebruikers. Die keren dat er aan interactie echt geen ontkomen aan is schijnen mijn koplampen recht in de koplampen van de kudde. Snel een vluchtstrook opzoeken, waarbij het woord 'vluchtstrook' ook een sterke metaforische lading heeft. Koppel ik de term snelheid aan het spookrijden dan kan ik maar beter nooit in een auto stappen. Zelfs tijdens het wandelen ben ik in niet-metaforisch opzicht nog wel eens een spookrijder, spookwandelaar is eigenlijk een betere benaming. Zoals een schildpad meer van de weg ziet dan een haas tijdens een drukke snelweg oversteken, zo ziet een spookrijder ook veel meer auto's dan de mensen die geen spookrijder zijn.
Ik moet tijdens het berijden van mijn levenspad eigenlijk op een ander level gaan rijden, dat voorkomt botsingen. Een level waar het niet uitmaakt of ik links of rechts rijd, een weg waar er geen links en rechts is lijkt me nog beter. Een weg naar nergens die leid naar een landje van niks.

"Uitzuigbureau"

Uitzuigbureau, een treffend neologisme. Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat mensen zich als slaaf behandeld voelen bij een branche die zich uitzendbureau's plachten te noemen zich uitgezogen voelen in plaats van uitgezonden. Tussenhandelaren die mensen als poppetjes inzetten om hun bevrienden bazen maar zo goedkoop, voordelig en economisch mogelijk van wapperende handen voorzien. Geholpen door nep-socialist Lodewijk Asscher die middels de omstreden flexwet heeft laten zien dat zijn hart bij het grootkapitaal te vinden is i.p.v. bij arbeiders. Jaren terug toen in nog in loondienst werkte hadden het bedrijf waar ik werkte een zelfbedacht samenwerkingsverband met andere soortgelijke bazen. Wij als personeel werd van hot naar haar getransformeerd. Het gevoel krijgen dat je als 'joker' word gebruikt werkt voor een werknemer niet positief, en ook voor het bedrijf zelf werkt het niet goed als je mensen tegen een voordelig tarief kunt huren, en op ieder gewenst moment bij het afvoerputje lozen. Dat er instanties zijn om mensen aan werk te helpen vind ik goed, maar als die instanties zijn met een winstoogmerk is de arbeider de dupe.

"Denkraam"

Vind het een prachtig neologisme van Marten Toonder.
Ramen~Windows lenen zich erg goed voor beelddenkers, een soort van spiegels in metaforische zin.
Bij mij gaat het mis als er van me verwacht word dat ik door een collectief "Denkraam" ga denken, dat denkt voor geen meter. Bij exacte-dingen lukt me nog wel enigszins om door een collectief-raam te gaan denken, maar grosso modo zijn die collectieve denk-ramen een blinde-muur, ik staar me namelijk blind op een kudde-raam. Ramen hebben voor mij ook een sterke associatie met 'vrijheid'. Omdat het zo hoort/hoord/hoordt is nu juist weer een ruimte zonder ramen in geestelijk opzicht. Want een ruimte zonder ramen in fysiek opzicht zorgen juist weer voor een ruimte met ramen in geestelijk opzicht. Mijn ogen kijken doorgaans van buiten naar binnen in mijn eigen denkraam, het conclaaf van me-myself-and-i.

"Autist op stelten"

Toen de motoriek-genen werden uitgedeeld heb ik niet vooraan gestaan. Derhalve moet het op stelten lopen ook metaforisch worden gezien. Het graag op stelten lopen in het leven vind zich oorsprong niet in het verheven voelen van de kudde onder mij. Het graag op stelten lopen vind zijn oorsprong eerder in angst en de drang naar vrijheid/autonomie. Eigenlijk zou de titel van dit krabbeltje ook kunnen zijn "Autistische held op sokken"
Het verlangen naar stelten onder mijn poten ben ik mee geboren, en ik vermoed dat ik met dat verlangen ook wel zal sterven.
Als de massa ook op stelten door het leven zou gaan dan zou ik hoogstwaarschijnlijk weer de metaforisch mol onder de grond willen zijn om me vrij te voelen, heerlijk mijn eigen gangen graven. Zo hoog boven de grond heb ik goed overzicht wat er daar beneden allemaal gebeurt, die weidse blik zonder stoorzenders in mijn directe nabijheid staat op mijn stelten geschreven. Staande op mijn stelten houd ik wel van om middels een wifi verbinding contact te hebben/houden met mijn mede homo-sapiens. Soms droom ik wel eens van dat er vleugels onder mijn stelten zouden moeten zitten. Vleugels waarmee naar een of ander zwart gat kan vliegen, gelukkig zitten er geen vleugels onder mijn stelten. Mijn geest heeft de LAT-relatie in dubbel opzicht nodig.
1. Lat in de zin van dat mijn stelten gemaakt zijn van latten.
2. Lat in de zin van living-apart-together.
Zoals een hond die niet de skill moet verliezen om te bijten, zo moet ik ook weer niet voor de volle 100% van de tijd op mijn stelten een weg door het leven te banen. Zo af en toe is het gezond om mijn stelten af te doen, en me meer sociaal te gedragen. Met mijn voeten op de aarde kan ik ook meteen inspecteren of er toevallig houtrot in mijn stelten zit. Slapen op stelten lijkt me knap lastig, ik ben immers geen ooievaar of flamingo die op hun stelten wel een dutje kunnen doen. Een of andere hangmat tussen mijn 2 stelten lijkt me een uitkomst om vrij van angst aan mijn broodnodige nachtrust toe te komen. Twee jaar geleden had ik een machtig mooi 'op stelten lopen gevoel' Voor het eerst in mijn bestaan van een halve eeuw heb ik boven op die berg in Waterloo gestaan. In alle vroegte, dit had als gevolg dat ik ruim 1 kwartier helemaal alleen op die berg was tot er andere mensen kwamen. Dat helemaal alleen was magisch. Ik kon zien maar niet gezien worden, ik kon praten maar niet gehoord worden, ik kon voelen maar niet gevoeld worden. En om boven op die stelten/berg te komen heb ik an-passant ook nog even mijn longen getraind/gepompt middels de 226 te beklimmen treden. Alleen de vogels rond de berg waren op ooghoogte, vogels brengen echter geen negatief gevoel i.t.t. tot grote mensenmassa's. De vleugels van vogels zijn in zekere zin ook stelten, stelten op natuurbasis.




PS: Ik ben geen familie van Ivo.